|
Mijn eerste eigen tent kocht ik bij een grote campingzaak het was een lichtgewicht twee persoons shelter, van Egyptisch katoen, met schaapskooi luifel. De lengte van de hoogste stok was 1.35m. Een prima tent makkelijk mee te nemen op de fiets en later op mijn eerste motor (Honda CB 350).
Hoewel ik een raskampeerder ben, want het kamperen is mij als het ware met de paplepel ingegoten, was ik, op een gegeven moment, het kruipen door de lage schaapskooi met slecht weer een beetje zat. De natte knieën van je broek werden maar niet droog. Daarnaast was er voor bagage te weinig ruimte. Ik liet daarom 60 cm doek tussen slaapgedeelte en schaapskooi zetten. De originele kleur van de tent was van oorsprong lichtgroen helaas was die kleur niet leverbaar, het tussenstuk werd lichtbruin (kaki).Het geheel kon los geritst worden waardoor toch nog steeds de oorspronkelijk tent opgezet kon worden (een klein pakket praktisch voor op de fiets of voor weekeinden). Nu kon je ook via de zijkant de tent binnengaan, daar ging het uiteindelijk om.Met deze tent hebben we jaren gekampeerd.Op een gegeven moment diende onze dochter zich aan, we wilden de combinatie van motorrijden en het kamperen niet opgeven. We besloten zijspan te gaan rijden. De BMW R60/7 werd verkocht en een Guzzi California II en een oude MZ bak werden aangeschaft en na een kleine driekwart jaar puzzelen was de combinatie gerealiseerd.Toen onze dochter tien weken was gingen we weer kamperen. Voor die eerste keer leenden we een “de Waard” en uiteraard een auto. Al snel was duidelijk dat dat soort tent ons niet paste. Nee dan ons vertrouwde shelter! Mijn vriendin (Bep) heeft toen, voor de eerste keer, de oude tent onder handen genomen. Het buitentent werd met nog eens 60 cm vergroot. Nog steeds was de oorspronkelijke kleur groen niet leverbaar, maar ook de kakikleur van het eerder ingezette stuk doek niet! Een andere tint dus maar. Ach wat maakt het uit als het maar licht in gewicht en waterdicht is! De binnentent werd ook vergroot en zo kon onze dochter achter, bij ons, in het puntje slapen. Maar ja, zolang je er wat in blijft stoppen, groeien kinderen en al snel was de aangepaste binnentent te klein. Daarop volgde de derde aanpassing. Het zou zo handig zijn als Anne, onze dochter, een eigen binnententje had, vise á vise. Bij toeval konden we een tent op de kop tikken waarvan de binnentent precies in de verlengde schaapskooi paste. De oorspronkelijke aangepaste binnentent werd weer in de oude staat teruggebracht. Bep weer een aantal uren achter de naaimachine, een A- stok en nog een paar aanpassingen brachten de oplossing. Zo zijn we een aantal jaren op pad gegaan.Toen sloeg het noodlot toe. Natuurlijk, het moest een keer gebeuren en het komt nooit goed uit; Tijdens het opbreken, in stromende regen, met darmklachten, en een slecht humeur……. scheurde het doek, met nog een week vakantie voor de boeg.Maar mag het ook het tentje had inmiddels al de respectabele leeftijd van 25 jaar bereikt! Met flink de pest in, in één ruk naar huis gereden, de combinatie bepakt achter het huis gezet en naar bed. En…….de volgende ochtend? Was de tent weer gerepareerd! ’s Avonds laat had Bep een flinke pleister, van weer een andere kleur katoen, over de scheur gestikt en met onze lappendeken hebben onze vakantie kunnen afronden. Maar de boodschap was wel duidelijk: het doek was echt versleten, er moest een nieuwe tent komen.1 Oriëntatie stadium In de loop der jaren hadden we inmiddels vrij veel tentenshows afgelopen en de opkomst van koepel- en tunneltenten waargenomen. Al snel viel ons op dat de effectieve leefruimte in een koepel of tunnel groter en efficiënter is dan in een shelter model. Je kunt al in een laag model makkelijk naast elkaar een boek lezen zonder met je kop tegen een natte kledder aan te zitten. Maar ook het gelijktijdig in en uit de kleren komen gaat met veel minder gehannes gepaard. Dus zoiets moest het in ieder geval worden. Daarnaast hadden we op grond van onze jarenlange kampeerervaring nog een aantal wensen op ons lijstje staan; Lichtgewicht katoen (bijv. 150 grams), maximaal 15 kilo. Vise a vise. Tunnel/ Koepelmodel. Stahoogte hoogste punt hoger dan 1,35 liefst rond de 1.60 m. En deelbaar, zoals onze oude tent.Nadat we ons breed georiënteerd hadden bleek al snel dat op dat moment tunnel/ koepelmodel niet in katoen geleverd werd. De tenten zouden niet stabiel zijn en de boogstokken niet sterk genoeg. Alles goed en wel maar kunststof, dat wilden we niet! Wat nu, een tent laten maken?Mijn vader liet in het verleden speciale tenten ontwerpen en maken, waarom zou dat nu, in ons geval ook niet kunnen? Op grond van ons wensenlijstje had ik een ontwerp gemaakt en ben ik alle tentenateliers in Nederland en Frankrijk af gaan bellen om een afspraak te maken, maar geen enkele was bereid om ons ontwerp uit te voeren. Onze wensen zouden niet realiseerbaar zijn. Op latere tentenshows zagen we echter twee tenten die een optie leken te zijn; – De Quarts van de Waard, een schitterend model, met een schitterende prijs, degelijk maar wat zwaar en toch ook weer niet echt praktisch. – Een tent uitgevoerd door Falco tenten die bijna geheel aan onze wensen voldeed. Het buitendoek is uitgevoerd in Ten Cate Touring (Micro poreus kunststof). De bezwaren van deze tent waren: toch benauwd in de zon, vier kilo te zwaar, een dwarsslaper (waardoor de achterste slaper met z’n snufferd onder het binnendoek ligt). Doorslaggevend om deze tent niet aan te schaffen was hun absurd negatieve reactie op onze vraag om de tent deelbaar te leveren. Tja hier leek het spoor dood te lopen.……..of toch niet?2) Verder oriënteren en…..? Noodgedwongen toch nog een jaar met de oude tent op pad en wat schets onze verbazing?….. ergens diep in Frankrijk, een koepel tent van katoen! In het bezit van hoe kan het ook anders….. Nederlandse motorrijders! Zij waren verschrikkelijk enthousiast en tevreden over hun tent. De tent was in Rotterdam gekocht en toen ze vertelden dat er ook een vise á vise model uitgebracht zou worden sprongen wij een gat in de lucht. Direct na de vakantie naar Rotterdam gebeld om te controleren of het verhaal klopte en dat was het geval. Sterker nog het vise á vise model was zelfs in de aanbieding! In gespannen afwachting in vliegende vaart naar Rotterdam. De tent was helaas een teleurstelling: te groot, te zwaar, slecht afgewerkt en wat ik veel belangrijker vond, onhandige constructies en niet deelbaar. Op onze vraag om de tent eventueel deelbaar te maken werd eerste instantie wat vreemd gereageerd. De tent die we in Frankrijk hadden gezien stond er ook maar was voor ons drieën te klein.We hebben nog de optie overwogen om twee van deze modellen aan te schaffen en die met een tussen luifel met ritsen te koppelen. Dit bleek technisch niet haalbaar. Inmiddels was de verkoper nieuwsgierig geworden naar wat voor vlees hij nu in de kuip had, rare klanten met wonderlijke wensen. Hij vroeg waar we nu eigenlijk precies op naar op zoek waren. Wat wilden we dan eigenlijk? Ik somde het lijstje op en liet het ontwerp zien.De verkoper, een ouwe rot in het vak en tentenmaker : “Ik weet precies wat jullie bedoelen, want ik heb ook mijn eigen tent ontworpen en gemaakt.” Meteen haakte ik daarop in: “Noem maar eens een prijs wat dit ontwerp moet kosten, we hebben er best wat voor over om onze wens te realiseren.” In eerste instantie schrok hij daar wel van maar na flink aandringen stemde hij uiteindelijk toe om een offerte uit te brengen. Daarvoor moest ik een duidelijk tekening met maten overleggen en het verlanglijstje verder uitwerken en onderbouwen.Dat zag er ongeveer als volgt uit; -Lichtgewicht katoen (bijv. 150 grams), maximaal 15 kilo. Katoen is veruit het prettigste materiaal om in te overnachten, het ademt. Als de zon er op staat is niet alsof je een vuilniszak woont. De tent staat in alle omstandigheden mooi strak.De levensduur van katoen is groter.Omdat we de tent ook voor fietsvakantie willen gebruiken was gewicht, naast pakvolume, ook belangrijk.Vise a vise. Het vise á vise slapen is ons al die jaren goed bevallen, je slaapt apart maar toch ook weer samen en ieder heeft de ruimte. Voor onze dochter schept het de mogelijkheid om ook eens een vriendinnetje voor het slapen uit te nodigen. Voorwaarde was wel dat één cabine groot genoeg moest zijn om met z’n drieën in te kunnen slapen. Want op doorreis of korte vakanties of vakanties op de fiets willen we maar één deel op kunnen zetten. Deelbaar. Dit maakt de tent functioneler. Eén voordeel heb ik hierboven al genoemd, maar er zijn er meer. Vaak wordt er als de kinderen nog klein zijn een grote gezinstent gekocht, worden de kinderen groter dan wordt er naast deze tent één of twee kleine tentjes bijgekocht. In mijn ontwerp kunnen beide slaapgedeeltes d.m.v. aanritsen van een schaapskooi apart opgezet worden. De kinderen slapen apart in hun eigen tent en mocht het dagen slecht weer zijn, dan zijn beide tenten op een eenvoudige manier, d.m.v. de tussenluifel, weer te combineren. Onder de luifel is veel gemeenschappelijke leefruimte, met voldoende bewegingsruimte. Ook bestaat de mogelijkheid om een slaapcabine mee te nemen met tussenluifel waar in het front een deur geritst wordt (of tussenluifel plus schaapskooi en front………..) . Alle onderdelen zijn uitwisselbaar! In ons geval kan daags voor vertrek tweederde van de tent (droog) opgebroken worden, ’s morgens kost het weinig tijd om de rest op te breken. Tunnel/ Koepelmodel.
In de tijd dat wij ons aan het oriënteren waren op de aanschaf van een nieuwe tent kwamen de eerste koepeltenten op de markt. Als ouderwetse kampeerder vond ik dat in eerste instantie niks. Kamperen doe je in een shelter! Toch viel mij op dat de effectieve ruimte, zonder extra stokken of scheerlijnen, in een tunnel of koepelmodel veel groter is. Je kunt veel makkelijker naast elkaar zitten, makkelijker aan- en uitkleden en je slaapt niet direct met je hoofd onder het schuin oplopende binnendoek. Daarbij moet ik wel zeggen dat een aantal ontwerpers van tunneltenten, met name bij dwarsslapers daar ook te weinig rekening mee hebben gehouden. De achterkant van de tent loopt zo flauw op dat de achterste slaper ook tegen het doek aan ligt. In ons ontwerp is daar rekening mee gehouden (je kunt nl. zowel langs- als dwars slapen). Een koepel- tunnel tent is, met minder middelen, makkelijker en sneller op te zetten. Wij hebben bewust gekozen voor het systeem dat de buitentent eerste opgezet wordt en de binnentent later in gehangen wordt. Bij het opzetten met slecht wordt de binnentent niet nat, er kan snel met bagage geschuild worden. Bij het opbreken gaat de binnentent altijd droog mee en er blijft tot op het laatste moment schuilmogelijkheid. Best wel doordacht toch? De tent heeft aluminium boogstokken, licht maar ook sterk! Weinig scheerlijnen en beperkt aantal pennen en haringen. Hoogte grootste boog rond 1.60 m. Onze vorige tent is 25 jaar mee gegaan, ervan uitgaande dat de nieuwe tent ongeveer net zolang meegaat, dan zijn wijzelf ook wat jaartjes ouder en op die leeftijd is wat meer stahoogte wel plezierig.Vrij snel kregen wij de offerte binnen. De prijs kwam overeen met de prijs van een vise á vise shelter van dezelfde grootte die de diverse gerenommeerde tentenateliers aanbieden. Het was dus niet moeilijk om een besluit te nemen. Daar de tentenmaker op dat moment ons gewenste doek niet op voorraad had werd besloten eerst een prototype van ander doek te maken. Wel een mooie kleurstelling maar iets te zwaar. Uiteindelijk ging er weer een kampeerseizoen overheen voordat de tent klaar zou zijn. Weer moesten we een beroep doen op de oude tent. Nadat we de moed bijna hadden opgegeven kregen we, in het voorseizoen, het telefoontje dat de tent klaar was!Nieuwsgierig naar het resultaat vliegensvlug op de motor naar Rotterdam. (inmiddels konden we de weg naar het atelier blindelings vinden). In de showroom was ruimte vrij gemaakt en daar stond ie dan………..ik schrok me een ongeluk. De tentenmaker (Frans), moest zich vergist hebben in de maten…wat een joekel, maar wat mooi! Frans ritste de luifel open en liet vol trots alles zien. Nee, de maten klopten wel; -in de slaapcabine, ruimte voor drie volwassen. -tussen de slaapcabines een tussen luifel van 1.20m! -alles afritsbaar -bijna sta hoogte. De tent leek zo groot omdat hij tussen de kleine modellen stond. En ik was natuurlijk het formaat van ons oude tentje gewend. Ik kreeg tips voor het opzetten en kreeg de tent tot mijn verbazing zonder iets te betalen mee; We moesten het prototype eerst maar eens een seizoen uit proberen, zodoende konden de kinderziektes opgespoord worden. Helaas had hij nog geen tijd gehad om de tweede slaapcabine te maken en ook de schaapskooi was nog niet af, dat zou later in het seizoen het geval zijn.  Even later stond ik met twee vrij grote zakken onwennig maar met een joepie gevoel bij de motor. Onze vorige tent ging met alle slaapzakken makkelijk in het achterbakje van het zijspan, dat ging nu zeker niet lukken, het pakschema zou aangepast moeten worden. Hoewel het wel even wennen was, waren onze ervaringen met de nieuwe tent fantastisch, regelmatig werden we over onze tent aangesproken. Het jaar daarop is de schaapskooi nog een keer aangepast omdat deze niet uitgevoerd was zoals ik hem ontworpen had. Als de tent met schaapskooi opgezet zou worden wilde ik de kleine boogstok van de tent kunnen gebruiken. Dat scheelt weer een extra stok en het ziet er mooier uit. Nu komen we bijna bij het punt waar veel sprookjes eindigen nl……. en ze leefden nog lang en gelukkig. Want het zou nu alleen nog maar een kwestie zijn van ervaringen uitwisselen, anpassingen doorvoeren en dan de uiteindelijk tent stikken. Zo was het wel afgesproken, maar zo is het niet gelopen. De ervaringen zijn uitgewisseld en mogelijke aanpassingen doorgegeven maar toen werd het stil aan het front. Geen reactie op onze telefoontjes of brieven. Het volgende kampeerseizoen naderde weer. Toen kwam die brief, die brief met duizenden excuses en zo! Frans kampte met ernstige gezondheids problemen en moest daarom het werk in het atelier opgeven etc. Het enige wat hij voor ons nog kon betekenen was ons het prototype aanbieden. De prijs was heel schappelijk maar dan zaten we met een tent die toch niet geheel naar onze wens was, in ieder geval te zwaar en iets te groot. Omdat we geen alternatief hadden hebben we het aanbod aangenomen. Hij heeft nog wel een paar verbeteringen uitgevoerd en Bep heeft op haar beurt, de deuren van de binnentent nog vervangen door deuren van buitendoek. We waren natuurlijk heel blij met onze nieuwe tent, maar er bleef iets knagen. We konden de tent namelijk niet optimaal gebruiken, voor fietsvakantie te zwaar en nog wat aanpassingen die we gewenst hadden waren niet doorgevoerd. Op een nacht schoot opeens de opmerkingen van diverse tentenateliers weer m’n hoofd:
|
|
“Nee meneer Berg wat u voor ogen heeft is technisch niet haalbaar”, door mijn hoofd. Hoezo niet haalbaar, we hebben nu, hoewel een prototype, die tent en hij is gemaakt en hij functioneert prima! Hij heeft zelfs noodweer doorstaan! De volgende morgen zei ik tegen Bep: “Ik benader toch nog een keer een aantal ateliers, want hun argumenten kloppen niet meer, je weet maar nooit.” Haar antwoord was: “Je bent gek.”
3) Je weet maar nooit stadium.
En……. ik kreeg een reactie en wel bijna direct. Een gerenommeerd tentenatelier uit het noorden van het land wilde wel met ons in zee gaan. Vooral mijn argument dat wij in de loop van drie seizoenen al zoveel positieve reacties hadden gehad moet voor hen doorslaggevend zijn geweest. De enige voorwaarde die zij stelden was dat er minimaal twintig belangstellenden moesten zijn. In het zelfde jaar hebben we meegedaan aan de tentontwerpwedstrijd van de ANWB en kwamen in contact met een redacteur van de Kampeer en Caravan Kampioen. Hij was heel enthousiast was over ons project en nodigde ons uit om deel te nemen aan de ANWB Kampeerdagen/ tentenshow in 2001. Dit leverde ons vier serieus geïnteresseerden op. Nu hebben wij beiden een drukke baan en we merkten al spoedig dat marketing bedrijven zeer tijdrovend is. Proberen artikelen geplaatst te krijgen, website maken, e-mails beantwoorden, op een beurs staan. Dat ging ons veel te veel tijd kosten. Toen het de redacteur ter ore kwam dat het ons niet gelukt was stelde hij voor om voor ons een visje uit te werpen bij een bevriende buitensportzaak zaak in, ondermeer, Amsterdam. En tot onze verrassing kregen we binnen twee dagen een enthousiast telefoontje. “Natuurlijk zijn er mogelijkheden, laten we een afspraak maken”. Er werd een toezegging gedaan; “Jullie kunnen voor het seizoen 2003 over jullie tent beschikken! Als er meer belangstelling is voor het model, gaan we deze in productie nemen” . Februari 2002 hadden we dit gesprek.
We hebben ons prototype als demo achtergelaten en kregen voor het komende kampeerseizoen een polyestertent te leen. Mooier kan het toch niet? ( los van die polyester tent dan)Was dat maar, toen begon het gedonder pas echt!
In november 2002, hoe zou het er voor staan? Geen reactie op onze telefoontjes en e-mails. Totdat we 14 januari 2003 een e-mail ontvingen dat het hele project in de ijskast gezet werd. Uiteraard hebben we hier op gereageerd en tot onze verbazing werden we uitgenodigd voor een tweede gesprek. Er werden concrete afspraken werden gemaakt.
De tent zou in Azië gemaakt worden, ons prototype werd daarheen opgestuurd en zou, met andere bestellingen voor het komende kampeerseizoen klaar zijn.Tot 12 februari bleef het stil aan het front. Na weer een aantal telefoontjes, begin april, “ grijze rook” de tent klaar zou zijn. Er werd voorgesteld om op de komende ANWB Vakantiebeurs, dan wel de Kampeerdagen, de tent ten doop te houden.In april het telefoontje: onze tent, het prototype en overige bestellingen waren zoek! Tja natuurlijk wederom een boze brief richting Amsterdam. Twee kampeerseizoenen hadden we al niet over onze eigen tent kunnen beschikken en als deze niet op tijd boven water zou komen zou 2004 het derde seizoen zijn!
De tent is wel boven water gekomen en we werden uiteindelijk voor een 3e gesprek uitgenodigd, maar nu bij een tentenmakerij in Volendam, hierbij was onze tentenman ook aanwezig. (03 06 04). Door hem werd, mondeling in ons bijzijn, de bestelling gedaan voor; -Een aantal tenten naar ons ontwerp.In tegenstelling tot ons ontwerp zouden de stahoogte hoger zijn, daar zou een grotere markt voor zijn. -Voor ons werd, één strikt volgens onze wensen, één model apart gemaakt.Wederom zou het model op de ANWB Kampeerdagen 2005 geïntroduceerd worden en wij mochten een naam voor het model aanleveren. Dit deden we op 09 10 04 en de naam werd “Atalanta”, trekvlinder.Voor dat een vlinder zijn uiterlijk heeft zijn er een aantal ander stadia aan vooraf gegaan. Onze tent kan zich ook openbaren in verschillende verschijningsvormen. Uiteraard ons onderkomen om erop uit te trekken. Daarmee zou je verwachten dat er niets meer mis kan gaan.Er viel een zakelijk briefje brief uit Amsterdam bij ons op de deurmat.Niet van onze tentenman maar geschreven door een collega en wat was de boodschap? Het hele project werd afgeblazen. Dat ik toen niet dood ben neergevallen is een wonder. Ik had de goede man op dat moment niet tegen moeten komen! Meer dan twee en half jaar aan het lijntje gehouden! En op onze pittige brief kregen we……. uiteraard geen reactie. Beste lezers nu zullen jullie denken je hebt je stinkende best gedaan om je ultieme wens gerealiseerd te krijgen, wat kun je nog meer? Zit er gewoon niet in, leg je erbij neer.
3 Er blijft wat borrelen stadium Natuurlijk weer zo veel mogelijk kamperen met ons prototype. Maar ja met het strijken der jaren veranderd er natuurlijk het een ander. Onze dochter was inmiddels 15, een hele dame dus: “Vise a vise? waar heb dat voor nodig, laat mij lekker alleen in een tentje. Nee die hoeft niet zo groot te zijn. Op doorreis met z’n drieën in een tent, nee dat hoeft voor mij ook niet zo nodig”.Nog steeds een vrij grote en zware tent om mee te nemen. Tja en dan ga je toch weer dromen. Die zomer heb ik een ander model ontworpen. En dat werd het aangepast en verbeterde model. Wat bleef was; -Multifunctioneel gebruik. Mogelijk om delen vise a vise en solo op te zetten. Losse schaapskooien en losse tussen luifel.Dus enkele slaapcabine met schaapskooi, enkel slaapcabine met luifel en schaapskooi en twee slaapcabines met tussen luifel. Tent doek 120 grams katoen. Wat werd er aangepast? Het was voor mij een uitdaging om het gewicht zoveel mogelijk terug te brengen, daarom wilde ik minder stokken. Elke solo tent kreeg twee boogstokken voor en een rechte stok achter. (minder delen dan een boogstok), Uit onze ervaring met het prototype concludeerde we dat de tent toch lager kon worden, 145. Tevens werden het tweepersoons tenten. Op papier zag het er mooi uit, mooi in verhouding en zo maar hoe zou het er nu in het echt uitzien?
En…………. Bep maakte een schaalmodel! Wat er op papier goed uitzag klopte met de werkelijkheid…….leuk! Daarmee zou het hele project kunnen eindigen of toch niet? Stadium 4, het gaat alsnog lukken. Zit ik op de vrijdag borrel, op het werk, met een collega te praten, ook een buitensport mens. Komt het gesprek op kamperen en natuurlijk op ons tent project en het nieuwe ontwerp.Zegt ze: “ Joh mijn moeder is zeilmaakster ik denk niet dat het voor haar een probleem is om die tent te maken!!!!!!!!”. Ja als je dat hoort dan val je wel even stil.“Ik ga over een paar weken weer naar haar toe, maak een kopie van het ontwerp dan moet ze er maar naar kijken.” We rekende uiteraard nergens meer op maar een paar weken later was ik weer op kantoor: “Mijn moeder is binnenkort in de buurt en wil graag bij jullie langskomen om het schaalmodel te bekijken, zullen we een afspraak maken?” Uiteraard werd er een afspraak gemaakt en wat was haar reactie: “ Dat is zeker haalbaar, maar Bep je bent zo handig op de naaimachine waarom maak je de tent niet zelf?”Bep: “Joh dat kan ik helemaal niet ik heb onvoldoende ervaring”. “Nou meid ik geloof zeker dat je het kunt. Kom een weekend bij mij in de zeilmakerij, ik heb drie machines staan en kan er maar op een tegelijk werken. Jij gaat lekker aan de slag als je vastloopt spring ik bij!”
Stadium 5, aan de slag.
Het verhaal wordt nog mooier. Ik moet boodschappen doen bij een grote bouwmarkt in Nieuwegein, daar heeft onze tentenman uit Amsterdam ook een filiaal geopend. Ik geef aan een impuls gevolg, waarom weet ik niet, maar ik stap ook daar naar binnen. “Kan ik u helpen……he Roel hoe gaat het ermee, kom je een kopje koffie drinken?” Ik word aangesproken door……onze tentenman die ons zo verschrikkelijk in de steek had gelaten. Tja toen gingen een beetje de remmen los: Kon hij het zich niet een heel klein beetje voorstellen dat ik niet erg veel zin had oom een leuk praatje met hem te komen houden; geen stijl ons aan het lijntje gehouden, geen excuses of een andere vorm van……..voor ons geleden ongemak. “Maar wat wil je dan….zoek maar iets uit in de winkel”, was de reactie. Waar ik het vandaan haalde weet ik niet maar ik antwoordde: “Nou ik weet wel wat, ik heb een nieuw ontwerp gemaakt, dat gaan we ook laten maken, geef mij maar het materiaal daarvoor.” Wat was het antwoord? “Da’s goed, wat heb je nodig”.Diezelfde middag kreeg ik de stokken al mee en de volgende afspraak werd gemaakt; ik zou soort en kleur en hoeveelheid materiaal (tentdoek en grondzeil) doorgeven, dan werd het besteld. We zijn direct druk aan de slag gegaan om uitslagen te maken. Nu hadden we natuurlijk nog nooit met dit soort bijltje gehakt. Bep putte uit haar ervaring in het ontwerpen en naaien van kleding een aantal telefoontjes over en weer naar Margreet van de zeilmakerij en ik, ik gebruikte m’n boerenverstand. Een aantal tenten intensief bekeken, hoe lopen de naden, in welke richting loopt de vleug van de stof en waarom juist zo, daar zal toch een reden voor zijn? Hier onder een afbeelding van de uitslag.
Door alle onderdelen (op schaal), op de juiste manier op een strook papier van de stofbreedte op schaal te leggen wisten we het aantal meters. Dat was wel even schrikken.Twee tenten, twee schaapkooien, tussen luifel en een als het even kan nog stukje voor een wing. We keken elkaar aan: “ Dat doet ie nooit!”
Toen ik op het afgesproken tijdstip weer de winkel binnenstapte om het materiaal op te halen hield ik met alles rekening behalve dat het materiaal ook wel eens klaar zou kunnen liggen………en, …..en, ……..en?
Op het grondzeil lag alles klaar.Dat liet nogal even zich wachten en heeft een aantal telefoontjes gekost.We wilden een stevig zeil wat ook weer te zwaar zou worden, snel drogen etc. Wederom contact opgenomen met het tentenbedrijf in Volendam.. Deze sneden het zeil en hebben de stukken geseald en stuurden het op. Later bleek dat het tentdoek ook bij hen vandaan kwam.Uren heb ik daarna op m’n knieën gelegen, passen, meten, aftekenen, knippen en vooral goed nummeren. Dat was op zich zelf al spannend, vooral op het moment dat je de schaar in het doek zet. Inmiddels hadden we al een afspraak gemaakt met Margreet.Met een zijspan vol met spullen op naar Hasselt. Met ondersteuning van Margreet heeft Bep vrijwel al het naaiwerk gedaan, als een tierelier en in een tempo dat de stof onder de machine doorging, meters en meters. Elke naad drie keer!
Magreet zette de ritsen en tunnels erin. Na een lang weekend was één buitentent af zo goed als af.
Vlak voordat we weer naar huis gingen wilden we uiteraard weten of datgene wat we gemaakt hadden een beetje zou lijken op datgene wat ik ontworpen had. Dat was pas echt een spannend moment. Buiten was buiten takke weer, het sneeuwde, veel wind. Een lap doek opzetten zonder scheerlijnen………We hebben een constructie op de snijtafel gemaakt en………? Het lijkt er verdomd veel op, staat natuurlijk niet strak, maar we zagen onszelf er al in liggen.
Nadat we een nieuwe afspraak hadden gemaakt zijn we in de sneeuw maar met een tevreden gevoel naar huis gereden.
De tijd kon ons niet snel genoeg gaan. Op naar Hasselt, we willen onze tent op zien staan.En dat lukte het tweede weekend. Natuurlijk moest er regelmatig het een en ander uitgehaald worden ook dat is werk voor deskundige……dus weggelegd voor… De binnententen heeft Bep thuis op haar gewone machine kunnen stikken……en in het derde weekend hebben we de laatste losse eindjes afgerond. Margreet heeft de grondzeilen, het gaas in de deuren en wederom de ritsen in de binnendeuren genaaid. Die middag hebben we twee complete tenten buiten op kunnen zetten, gelukkig onder beter weersomstandigheden.
Een derde weekend was nodig om de laatste werkzaamheden met ondersteuning van Margreet uit te voeren. Vooral voor het aanzetten van het gladde grondzeil aan het binnen doek was ervaring en deskundigheid noodzakelijk, zij had dat in in no time voor elkaar. Als je het verhaal zo leest lijkt het erop of we als gekken gewerkt hebben…..en dat is natuurlijk ook zo maar er was zeker ook gelegenheid tot ontspanning. Naast ‘s avonds nakleppen zijn we gezellig twee avonden uit eten gegaan, dat is toch wel het minste wat je kunt doen voor zoveel ondersteuning? Toen was het nog een kwestie van lussen, d- ringen en scheerlijnen en dan…..?
Stadium 6. En dan ben je wel aan vakantie toe En zo stonden we dan op de Heerkuil:
Roel Berg
Secretarislaan 5, 3971 CL Driebergen
0343 531487/ 06 44906667
e- mail: contact@roelberg.com
